Best wel vermoeiend

Gisteren was het super leuk om weer thuis te komen. Het huis was versiert en er kwamen veel mensen
langs en ik heb lekker gespeeld.
Vandaag was het rustig en dat was fijn want mijn hoofd doet zeer. Het liefst zou ik met iedereen willen spelen maar dat lukt nu nog niet zo goed. Als het wel lukt laat ik het snel weten.

We zijn weer thuis.

Niet te geloven.
Vandaag, drie weken geleden, om deze tijd, waren we net buiten de camping een wandeling aan het maken. Er was toen nog geen vuiltje aan de lucht.
Nu, na een emotionele achtbaan van dus drie weken, is Willo weer thuis. Het is niet te bevatten wat er allemaal is gebeurd in zo'n korte tijd. Als ik Willo zo zie zitten snap ik er niets meer van. Was het dan toch ( zoals ik de hele tijd al hoopte ) alleen maar een boze droom? Nee. Het was geen boze droom. Het is wel een wonder hoe jij er nu weer bij zit. Grote klasse jongen. Petje af.
Als er vrienden, familie of kennissen langs willen komen om Willo te bezoeken, dan kan dat natuurlijk.
We vragen dan wel of jullie eerst even willen bellen. Wij kunnen dan het een en ander op elkaar afstemmen.

                                                        Alvast bedankt,

Groet Willo, Anouk, Hanne, Gerda & Henk.

clini clowns

Vandaag was het heel gezellig in het ziekenhuis, ik heb veel visite gehad. Ook zijn de clini clowns langs geweest en we hebben veel gelachen.
Ik ben vanmiddag ook even buiten geweest, niet zo lang omdat er veel wind stond. Ik heb een goede vraag voor de dokter bedacht. Ik wil graag weten of ik mijn verjaardag in het ziekenhuis vier of niet!
Ik hoor daar morgen antwoord op, SPANNEND!!!

drukke dag vandaag

Ik ben gisteren naar een andere kamer gegaan en lig nu met 3 andere kinderen op een kamer. Ik lig nu op kamer 16.
Vandaag moest ik naar de oogarts in het ziekenhuis hiernaast, we gingen door een hele lange tunnel onder de grond.
De oogarts had mij vrijdag ook gezien en vind dat ik goed vooruit ga, ik hoef over 2 weken pas terug te komen.
Ook vinden de artsen dat ik goed kan bewegen en ik krijg geen fysiotherapie. Mama vroeg nog of ik niet gemasseerd kan worden want dat was in Frankrijk heel erg fijn maar nee dat doen ze hier niet!!!
Mama vind het heel vervelend dat  er nog steeds geen arts is geweest om met ons te praten over het ongeluk en mijn nachtmerries en nog veel meer. De zusters vinden dat ook jammer en gaan proberen of ze vanavond nog wat kunnen regelen. Misschien gaat mama nog praten met de dokter vanavond ik ga zo  proberen  te slapen, jullie ook lekker slapen!