zaterdag 14 augustus 2010

14-08-2010 een nieuw bericht

Vandaag was ik weer even wakker. Mamma vroeg of ik nog ergens pijn heb en toen heb ik verteld dat ik last heb van mijn stuitje (doorligplek) en dat mijn piemeltje pijn doet. (zit een slangetje in)..
Ik ril ook een heel stuk minder en ben een stuk rustiger. Mamma vertelde dat dat komt omdat mijn hartslag veel lager is geworden. Hij is nu 80, terwijl hij een paar dagen geleden nog 180 was.

Verder heb ik nog het adres voor jullie van het ziekenhuis waar ik lig.
Centre Hospitalier Universitaire
58, Rue Montalembert
63003 Clermont-FD Cedex 1

Henk weerin Harderwijk.

Met een brok in mijn keel verliet ik vrijdag middag Clermont Ferrant
Ik had Hanne en Anouk beloofd het weekend thuis te komen en ze maandag naar school te brengen.
Het was moeilijk om Willo en Gerda te verlaten, maar ja, we hebben nog twee bloemen van kinderen die onze aandacht verdienen.
Het moge duidelijk zijn dat mijn hart weer opbloeide toen ik een sms-je van Gerda kreeg dat ze met Willo had gesproken en dat hij op haar vragen reageerde.
Ons ventje kruipt door het oog van de naald, maar het schijnt voor hem de normaalste zaak van de wereld te zijn, zich daar doorheen te knokken..
Rest mij nog te zeggen, dat ik een ongelooflijk diep respect heb voor de artsen en het verplegend personeel.
De tomeloze inzet, het geduld, de eindeloze liefde die zij voor Willo aan de dag leggen is hartverwarmend.

Bedankt voor alle steun en positieve energie die jullie allemaal aan ons geven.

vrijdag 13 augustus 2010

13-08-2010 een nieuw bericht!!

Ik heb vannacht goed geslapen, ik was aardig rustig.
Ik had vandaag een moment dat ik heel goed bij was. En heb met mamma kunnen praten en weet nu dat er een ongeluk is gebeurd. Mamma heeft mezelf laten zien in de spiegel.
Dit stelde mij gerust en ben toen weer lekker gaan slapen.

Mamma mag vanavond weer bij mij in bed. En pappa is terug naar Nederland!

donderdag 12 augustus 2010

Een bericht van Gerda en Henk

Lieve allemaal,

Voor het eerst tijd om wat te schrijven ipv sms. Wat begon als een fijne vakantie veranderde in een paar seconde in een nachtmerrie, wat heftig allemaal.

• Eerst die afschuwelijke uren Willo helemaal alleen in de helikopter en wij zo verslagen en bang onderweg naar hem toe, niet wetend wat we te horen zouden krijgen.

• Dan de eindeloze minuten dat hij aan het vechten is voor zijn leventje en wij alleen maar kunnen hopen.

• De opluchting te horen dat hij buiten levensgevaar is maar tegelijk ook zo bang zijn voor de Willo die je misschien terug krijgt.

• Het mooie moment dat Willo bijkomt en in m’n armen ligt. Zo intens en bijzonder, net als 6 jaar geleden toen hij na een zware bevalling op mijn buik werd gelegd. De tranen bleven maar komen.

• Nu weer zijn gevecht te moeten zien. De paniek en angst in zijn ogen. Het ongemak van de katheter, infusen, metertjes, etc. en de pijn. Blij dat hij het mee mag maken, maar zo moeilijk om aan te zien.


En dan tegelijk zoveel warmte van mensen te mogen ontvangen. Mensen die meteen hier naartoe komen, die thuis van alles regelen, die met Hanne en Anouk spelen, die m’n vader niet vergeten en hem een hart onder de riem steken. Al die lieve sms-jes. Het doet mij/ons zo goed.

Het is als een elastische deken die constant ons hart op een dragelijke temperatuur houdt anders zou hij bevriezen!



Liefs Gerda en Henk

Hanne en Anouk in nederland... hier een berichtje van allebei!!

oi Allemaal,

Wij willen even vertellen dat wij weer terug zijn in Nederland. Pappa en Mamma zijn nog in Frankrijk met WILLO.
Wij zijn blij dat we weer thuis zijn en dat we de ratjes als troost hebben!
Omdat pappa en mamma nog niet terug zijn, logeren wij bij onze tante! (wat een pech;))

We vinden het erg lief dat zoveel mensen aan ons denken, daar voelen we ons beter bij!
Helaas zijn het zoveel mensen dat we niet meer persoonlijk kunnen reageren. De mailbox van de telefoon staat helemaal vol en we hebben geen tijd om deze te beluisteren.
Mamma en Pappa hebben gevraagd of jullie zoveel mogelijk op deze site willen kijken. Hier staat al het nieuws van WILLO! Jullie kunnen bellen naar Pappa en Mamma, maar grote kans dat zij hun telefoon niet opnemen. Daarom heeft Mamma een WILLO-telefoon met een frans nummer. Daar kunnen je op proberen te bellen, maar het liefst smsen. Alle smsjes worden gelezen en als ze tijd heeft beantwoord ze de smsjes!
Het nummer van de WILLO-telefoon is: 0033-608640482!

Nou wij gaan maandag weer naar school en hebben er ZIN IN!!

En ons broertje is de eigenwijste, liefste en de sterkste!!!

We hebben ook alle reacties gelezen, heel erg bedankt!!
Ook hebben we voor jullie een foto van WILLO vanuit het ziekenhuis!!


12-08-2010

06.30 uur: Ik ben nog steeds onrustig, omdat ik heel veel droom. Dit komt ook omdat ik nog moet afkicken van al mijn medicatie!
Ik heb al wel gepraat!!

woensdag 11 augustus 2010

11-08-2010

11.00 uur: Ik reageer met mijn ogen al op bewegingen. Motorisch ben ik erg sterk, doe mijn eigen sokken al uit! Nu wordt het alles wat ik kan bij elkaar optellen de komende tijd en afwachten wat het plaatje wordt!

dinsdag 10 augustus 2010

10-08-2010

07.00 uur: Ze lieten Willo langzaam wakker worden, maar omdat het teveel stress gaf voor Willo, hebben ze hem vannacht toch weer dieper laten slapen!

12.00 uur: Ik lig nu bij mijn mamma in haar armen en ik probeer langzaam wakker te worden...

19.30 uur: Nog steeds bij mamma op schoot, gaat weer een stukje beter. Ik probeer al een beetje te reageren, maar krijg nog zoveel medicatie dat dit nog wel moeilijk is!

maandag 9 augustus 2010

Hoe gaat het met Willo 09-08-2010

Hoi Allemaal,

Vanaf vandaag zullen we deze site gebruiken om te schrijven hoe het met Willo gaat...!
We doen ons best om al het nieuws er zo snel mogelijk op te zetten!

Als eerste een korte uitleg wat er is gebeurt. Willo heeft een auto ongeluk gehad en is met een helikopter naar Clermont in Frankrijk gebracht. Hij heeft een schedelbasisfractuur en een hersentrauma hierdoor opgelopen.
Ze hebben hem 4 dagen kunstmatig in coma gehouden....

Laatste nieuws van vandaag:
Willo is nu buiten levensgevaar. Ze gaan vandaag een scan maken en als dat er goed uitziet gaat de drukmeter eruit en wordt hij langzaam wakker gemaakt vandaag of morgen.
Zijn druktmeter is eruit gehaald en hij is bezig om bij bewustzijn te komen. Het kan nog even duren voor hij is bijgekomen, één á twee dagen!


ons vechtertje