Ons Menneke,

                                                                                                  1-1-11 Harderwijk

Lieve lezers,

Om te beginnen wil ik iedereen bedanken die ons de afgelopen 5 maanden hebben gevolgd, bijgestaan en hebben opgebeurd in dit, toch wel turbulente halve jaar.
Ik heb elke keer, nou ja, bijna elke keer zonder terughoudendheid mijn gevoelens op tafel gelegt als iemand mij met een vraag over Willo benaderde. Het was me nooit te veel erover te praten en dat heeft bij mij, denk ik toch wel therapeutisch gewerkt.
Zo kreeg ik te horen dat er nog steeds af en toe wordt afgestemd op Willo's blog, in de hoop nog iets nieuws te vernemen over ons Menneke.
Dus, om deze "die hards" ( lees lieve mensen ) tegemoet te komen, ben ik nog één keer in de digitale pen geklommen.

                    
             Zoals jullie kunnen zien is ons menneke praktisch weer de oude.
Zijn oog wil nog wel eens een beetje zoeken naar een scherp beeld. Zelf zegt hij daarover: "Ik zie alleen dubbel als ik dat wil."
En als hij aan het kletsen is, zie je als hij zijn lippen tuit, dat die nog iets scheef weg trekken.
Ja, en hij is toch wel een stukkie ouder geworden. Het is nog steeds een lekker joch, maar toch. Als ik op foto's zijn oog-op-slag van voor 4 augustus zie,.....
En hij is knuffelliger. Maar daar maken we dankbaar gebruik van. Heel ongemerkt maar heel intens zijn vingers, armpjes, benen, kontje, koppie, oortjes, zijn ruggetje, knieën, noem maar op , allemaal te voelen en te beseffen dat dat allemaal nog warm en soepel is en dat het ook allemaal reageert. Heel dankbaar.
Een pijnlijke verrijking.

Zo, tot zover 2010.
Nu, 2011. Nieuw ronden nieuwe kansen.

En dat geldt niet alleen voor ons maar ook voor jullie lieve lezers.

We wensen iedereen via deze weg het aller beste in dit nieuwe jaar.

Groet, Willo, Anouk, Hanne, Gerda en Henk.

Het gaat nog steeds vooruit.

Hoi Blogspotters,

Het gaat nog steeds vooruit. Wellis waar niet meer zo snel, maar er zit nog steeds verbetering in.
Zelf zien we dat niet zo goed omdat we Willo dagelijks zien. We horen het van familie en vrienden die Willo al weer even niet hadden gezien.
Gisteren zijn we wezen zwemmen. Dat mocht ook al weer. Het was wel even wat gedoe met zo´n zwembrilletje. Eerst te los, stond hij steeds vol met water, toen te strak, kon je de afdruk blijven zien nadat Willo hem had afgezet.
Al met al, gaat het de goeie kant op.

Kijk zelf maar.
                                           Groet van ons allen.

DOL FIJN

Deze week ben ik drie keer even (uurtje) naar school geweest. Leuk maar ook vermoeiend.
Ik ben ook al bij een vriendje thuis wezen spelen! Met papa ben ik bij een fysiotherapeut, Elly, geweest
die mij heeft gemasseerd. Van haar moet ik allemaal oefeningen doen a.o overdreven woorden
uitspreken met mijn mond, is goed voor de spieren in mijn gezicht.
Zondag gaan we met zijn allen naar het dolfinarium. Een collega van mama heeft geprobeerd of het pas geboren dolfijntje Willo genoemd kon worden. Helaas geen Willo geworden maar nu mogen we wel een dagje naar de dolfijnen toe.  Thuis oefen ik ook nog woordjes en letters met Miranda en speel ik veel met Hanne, Anouk en de buurjongens. Al met al ben ik best wel druk.
Fijn weekend allemaal, Willo

weer eens een berichtje!!!

Slordig dat ik al een paar dagen niets heb geschreven maar ik heb het heel druk gehad.
Eerst veel visite omdat ik weer thuis was, toen visite omdat ik jarig was.
Allemaal heel gezellig maar wel vermoeiend.
Vandaag ben ik naar de oogarts geweest en die was heel tevreden. Ik kan alles al wat beter zien en mijn oog doet ook al wat meer wat ik wil :-), goed he.
Morgen komt Miranda (mama van een vriendinnetje van Anouk) om mij te laten zien wat mijn klasgenootjes allemaal leren en wie weet steek ik er ook wat van op! Als het goed gaat komt ze nog een paar keer.
Ik wil volgende week wel weer naar school maar papa en mama vinden dat misschien nog te vroeg. Donderdagmiddag ga ik wel mijn verjaardag vieren in de klas. Wel spannend om mijn nieuwe klas te zien en alle kinderen en de juf maar ik heb er nu al zin in.
Ik denk dat we niet meer elke dag wat op het blog schrijven maar nog 1 keer in de week.

Best wel vermoeiend

Gisteren was het super leuk om weer thuis te komen. Het huis was versiert en er kwamen veel mensen
langs en ik heb lekker gespeeld.
Vandaag was het rustig en dat was fijn want mijn hoofd doet zeer. Het liefst zou ik met iedereen willen spelen maar dat lukt nu nog niet zo goed. Als het wel lukt laat ik het snel weten.

We zijn weer thuis.

Niet te geloven.
Vandaag, drie weken geleden, om deze tijd, waren we net buiten de camping een wandeling aan het maken. Er was toen nog geen vuiltje aan de lucht.
Nu, na een emotionele achtbaan van dus drie weken, is Willo weer thuis. Het is niet te bevatten wat er allemaal is gebeurd in zo'n korte tijd. Als ik Willo zo zie zitten snap ik er niets meer van. Was het dan toch ( zoals ik de hele tijd al hoopte ) alleen maar een boze droom? Nee. Het was geen boze droom. Het is wel een wonder hoe jij er nu weer bij zit. Grote klasse jongen. Petje af.
Als er vrienden, familie of kennissen langs willen komen om Willo te bezoeken, dan kan dat natuurlijk.
We vragen dan wel of jullie eerst even willen bellen. Wij kunnen dan het een en ander op elkaar afstemmen.

                                                        Alvast bedankt,

Groet Willo, Anouk, Hanne, Gerda & Henk.

clini clowns

Vandaag was het heel gezellig in het ziekenhuis, ik heb veel visite gehad. Ook zijn de clini clowns langs geweest en we hebben veel gelachen.
Ik ben vanmiddag ook even buiten geweest, niet zo lang omdat er veel wind stond. Ik heb een goede vraag voor de dokter bedacht. Ik wil graag weten of ik mijn verjaardag in het ziekenhuis vier of niet!
Ik hoor daar morgen antwoord op, SPANNEND!!!