Ons Menneke,

                                                                                                  1-1-11 Harderwijk

Lieve lezers,

Om te beginnen wil ik iedereen bedanken die ons de afgelopen 5 maanden hebben gevolgd, bijgestaan en hebben opgebeurd in dit, toch wel turbulente halve jaar.
Ik heb elke keer, nou ja, bijna elke keer zonder terughoudendheid mijn gevoelens op tafel gelegt als iemand mij met een vraag over Willo benaderde. Het was me nooit te veel erover te praten en dat heeft bij mij, denk ik toch wel therapeutisch gewerkt.
Zo kreeg ik te horen dat er nog steeds af en toe wordt afgestemd op Willo's blog, in de hoop nog iets nieuws te vernemen over ons Menneke.
Dus, om deze "die hards" ( lees lieve mensen ) tegemoet te komen, ben ik nog één keer in de digitale pen geklommen.

                    
             Zoals jullie kunnen zien is ons menneke praktisch weer de oude.
Zijn oog wil nog wel eens een beetje zoeken naar een scherp beeld. Zelf zegt hij daarover: "Ik zie alleen dubbel als ik dat wil."
En als hij aan het kletsen is, zie je als hij zijn lippen tuit, dat die nog iets scheef weg trekken.
Ja, en hij is toch wel een stukkie ouder geworden. Het is nog steeds een lekker joch, maar toch. Als ik op foto's zijn oog-op-slag van voor 4 augustus zie,.....
En hij is knuffelliger. Maar daar maken we dankbaar gebruik van. Heel ongemerkt maar heel intens zijn vingers, armpjes, benen, kontje, koppie, oortjes, zijn ruggetje, knieën, noem maar op , allemaal te voelen en te beseffen dat dat allemaal nog warm en soepel is en dat het ook allemaal reageert. Heel dankbaar.
Een pijnlijke verrijking.

Zo, tot zover 2010.
Nu, 2011. Nieuw ronden nieuwe kansen.

En dat geldt niet alleen voor ons maar ook voor jullie lieve lezers.

We wensen iedereen via deze weg het aller beste in dit nieuwe jaar.

Groet, Willo, Anouk, Hanne, Gerda en Henk.